orman kışı*
Şeytanlarımda bir boşluklar bir dolularla
Aşağı ve yukarı gezintilerin düzelmeyen kışı
İnine çekilmiş upuzun uykunun yağması tek günüme.
Yerinden çıkan diş
Ağaçların yerine.
Kuşu da gördüm saçmayı da.
Ormanlardan damarlarını hatırlayıp çok sevinen,
belki gülen yabanım
eksik değil
Bıçaklarıma kuvvet süren yabanım yanımda.
Kara kemikli,
gülüşlü ağzı bir kurt. Kulağı,
rüzgar taklidi yapan insan üflemesine ürkek
Yağmurlarda ,sedef izi salyangoz.
Üzerime basılınca
evim yurdum içime batıp duygu organlarımı parçalıyor
Yine parçalıyor ve yine dinlemiyorsa
En yakınıma kökünden geriye dönen bir diş veriyorum.
En kötü gününde beni öyle,
Beni
bozuk hatırlarsın.
*Monica Papi'nin Raz adlı şiir kitabından alınmıştır.
