Bizim de artık bir amigurumimiz var! Bu sevimli koca burun köpekçik bir arkadaşımın el emeği ve Arsel'e hediyesi. Tabi ki hemen üstüne yattım;) Evet kendisini oğlumun onu sevmesinden daha çok sevmiş olabilirim. O ilk gördüğünde yere fırlattı ama şimdi fırsat buldukça önüne atıyorum, sanki oynayacak başka oyuncağı yokmuş gibi... İleride değerini anlar ;) Sonra da bir isim takar heralde...Henüz burnu ve gözleri yok ama dayanamadım böyle fotoğrafladım. Renklerine de bayıldım.
Ellerine sağlık Selay! (kendisi başarılı genç bir moda tasarımcısıdır ayrıca ;))
Hiç tığ örme deneyimim olmadı ama şu aralar deneyesim var böyle güzellikleri gördükçe... Biraz vakit alıyor, hele acemilikte...Cesaret edersem deneyeceğim, belki becerebilirim, bakalım.
Mutlu haftasonları herkese...
